قبـل از ادغـام بانکهای کشور در سال ۱۳۵۹،کلیه بانکهای خصوصی (بازرگاني ايران، تهران، صادرات ايران، پارس، عمران ، اعتبارات صنعتي ، تجارت خارجي ايران ، اعتبارات ايران، ايران و انگليس، تجارتي ايران و هلند، كار ، توسعه صنعتي معدني ايران، بين المللي ايران و ژاپن، ايران و خاورميانه، ايرانيان، اعتبارات تعاوني و توزيع، ايرانشهر، شهريار، صنايع ايران، داريوش، توسعه سرمايه گذاري ايران، ساختمان، ايران و عرب، بين المللي ايران، گسترش آذربايجان ، گسترش خزر،گسترش خوزستان و فرهنگيان) وجوهی را که بابـت کسـورات بازنشستگی از مستخدمیـن خود دریافت می کردند به حساب سازمان تامیـن اجتماعی واریز می نمودند و بانکهای دولتی ( اعتبارات كشاورزي و عمران روستايي، بانک ملی ایران، بانک کشاورزی ايران، بانک سپـه و بانك رهني ايران) هر کدام دارای صنـدوق بازنشستگـی اختصاصــی در داخــل بانــک بودنــد.
بعد از پیـروزی انقلاب اسلامی با اعلام ملی شدن بانکها،بـراسـاس لایحـه قانونـی تشکیـل و تاسیس صندوق بازنشستگی وظیفه ، ازکارافتادگی و پس انـداز بانکهـای ملی ادغام شده مصوب ۱۳۵۹/۰۴/۲۵ کلیه بانکهای مذکور (بانـک تجارت،بانک ملت،بانـک ملی ایران،بانک مسکن، بانک کشـاورزی، بانـک سپه، بانک رفاه کارگـران، بانـک صنعت و معـدن، بانـک صـادرات و بانکهـای استـان) و سپس اتاق پایاپای اسناد بانکی، بانک توسعه صادرات ایران و بانک قرض الحسنه مهر ایران به عضویت صندوق در آمدنـد.
